-(ρω)

el alma

la mar amarga

y yo.

ψυχχχή.μόνο μου έδωσες παπούτσια

διαβατάρικα μα μ' αυτά περρπατώντας νομίζω έχασα το δρόμο.
και δεν είχα ακόμη διαβάσει το περίφημο
 caminante no hay camino,se hace camino al andar

Έκρινα λοιπόν πως ν' ανέβω
είναι ανάγκη πάνω απ' τις ροροσειρές
για να δω πως ρρροοφσ φυσάει ο αέρας ο υψικρρατής.

Επί τούτου είμαι παιδιόθεν ενήμερος πως στην άλλη άκρη 
των ροροσειρών 
              κι ουχί του ουρρανίου τόξου
(των 
    χιονισμένων κυρίως
                  καθώς και αυτών που αδιάβατες 
φαντάζουν)
κρύβεται ένα ζευγάρι μάτια σφηνωμένο σ'ένα μικρό κουτί.

Έτσι άρχισα τις ορεινές πρροπονήσεις, τους διασκελισμούς 
οποιασδήποτε κλίσης ανηφορρικής.

Πρρώτη κορφή
λα μαρ αμαργα, η πικρρή θάλασσα το άλογο στο βουνό απά
και τ' άρρμενο στο πέλαγο.

Ελπίζω στους ανθρρώπους όπως σ' έναν ανοιξιάτικο άνεμο.

κι έτσι

μες στην τρυφερή ακινησία, 

η θάλασσα

τη ζωή μου κύκλωσε.

Μα δεν ήταν βρραχυκύκλωμα.